Bonusdagen.

 Denne bonusdagen, den 29. februar, kom litt raskt på meg. Eg trudd neste blogg skulle komme den 1. mars som vanleg men så var det plutseleg ein dag i mellom. Ein dag der tida står stille på ein måte. Det er like lenge til eg er 64 i dag som det var i går, i alle fall var det slik i fjor.

Tullprat til sides. Her er me altså no. På Kanariøyane, nerare bestemt Gran Canaria. Namnet Islas Canarias betyr truleg øya med hundane og var opphaveleg berre brukt om Gran Canaria.

Mest tilreisande kjem det til Tenerife. I 2015 kom det 4,2 mill. til Tenerife, 3,2 til Gran Canaria, 2.2 til Lanzarote, 2,0 til Fuerteventure og 126 000 til La Palma.

Det er Gran Canaria som er nordmenn sitt paradis. Her kom sist år ca 320 00 nordmenn. Berre Storbritania og Tyskland var føre oss. Tyskland med 16 gonger så mange innbyggarar hadde 3 gonger så mange gjester her. Storbritania med 13 gonger så stort folketal hadde dobbelt så mange gjester her.

På dei andre øyane var me på 12. 12. og 14. plass. På La Palma var det ikkje registrert norske overnattande. Allt dette i følje den ikkje nett gode, men i nauda god nok, gratisavisa Natt og dag.

Det er ingen ting å sei på vinmålet her. Ølglaset mitt er ein halvliter og vinglaset kjem ikkje langt etter.
Bilete er teke på restauranten Padaban eller Kasbah Grill som den også heter. Dette har vore ein stad me har trevest godt i mange år. Då me kom ned i fjor var den nedlagt, men i år er den oppattstått, rett nok med ny "boss" og ny betjening. Det fungerte for så vidt i år også, men det er ikkje som gamle Padaban var me enige om.

Etter middagen gjekk turen til ein serveringstad med godt utsyn til Kasbah sin  seniordans. Som de ser er me ved godt mot. Bileta er ikkje nett av beste kvalitet, men berre vent. Det ligg ny telefon og ventar på meg på Svabui når eg kjem heim.

 På bilete over kan de sjå at glaset er tomt, men som de ser under, dei kan laga Irish Coffe her nede også. Ingen kjem sjølvsagt opp mot det eg får servert i heimbygda mi, men dette er ein god erstatning.

I kveld trur eg turen går til Trollstova. Der er det visst mogelegheit å få sjå og helse på lustringar. det er på tide no. Me har ikkje  møtt kjentfolk sidan laurdag.

Til slutt, kva bil er dette. Når me kjem heim er det berre ei god veke til påske. Onsdag i påskeveka vert det påskekviss på Lustrabui og då er eit par tre av spørsmåla bilspørsmål frå syden. Her er eit de kan ha å øva på. Tipp kva modellnummer og ev bokstav denne har. Eg la spørsmålet ut på faceboka også men det er ikkje komme svar enno. 

Takk for i dag. 

Feriebloggen 2016 del 1

 Er det ferie så er det ferie. I det flyet hadde letta, klokka var vel omkring 12.30, starta det søte liv. Flyturen gjekk fint, med unntak for noko vaskebrett halvveges.

I morgon skipar Luster Flyklubb til årsmøte. Eg skulle gjerne vore der, men eg har allt hatt mi flyoppleving som overgår det. Me landa ei god stund føre ruta i går. Av den grunn var ikkje flytrapp eller flyplassbuss klar då me kom. Frå min faste plass 1a, vart eg ståande fyrst i køen der me stod og venta. Då skjedde det eit lite under. Rett framfor augene mine, på mindre enn 2 meters avstand vart døra til cocpiten opna på vid vegg og slik vart ho ståande.
Eg skjønar at ikkje alle forstår ei slik fasinasjon for ei opa dør fram til ein skog av knappar og instrument, ja einkelte ville kanskje vore dette utsynet forutan, men dette gjorde dagen minneverdig for meg.

 Vegen frå flyplassen til "hytta" vart kronglete i år. Det var paradedagen for det årlege karnevalet i Maspalomas. Opptoget startar rett bak der me bur så me måtte ta føtene fatt og snirkle oss fram gjennom dei ventande hordane den siste kilometeren. Heile sentrum var av forståelege grunnar avstengd for all biltrafikk. Bileta over og under her er frå gata utanfor inngangsdøra vår.

 Etter den søte kløe kjem den sure svie. Etter ei slik natt er heile sentrum ein "svinesti". Her er det flasker, plastposar, attgløymde kostymegjenstandar og ikkje lite umelta mageinnhald i kvar ei gate og kvar ein krok. Men no når dette vert skrive er det nerast reint og ryddig overallt att.
Ei regnbye hadde rett nok gjort seg. Det heng att ei pisselukt som ikkje kost og feiebil kan få has på.

 På min tur rundt i byen på føremiddagen oppdaga eg at min og min vanlege reisekamerat sin faste kvileplass nede ved stranda som me har vore tru mot heilt sidan 2003 no er nedlagd. Naboen har overteke arealet. Det vart ikkje til at eg sette meg ned ved det faste vindauge vårt i dag.

Er det ferie så er det ferie. Med heim i handlenettet i dag blei det ein 12 pakning med San Miguel. Som de ser betalte eg for 10, dei to siste fekk eg attepå.

 Eir par foto frå "heimen" vår til slutt i dag. Me bur på kveldsolsida så på føremiddagen må solbadaren aka seg heilt ut på trappekanten for å få tak i sola.

Til slutt i dag, her er eit bilete av solhagen eller Jardin del Sol som det heiter på spansk.

Det var allt for i dag.