Gjennom Douglas Ranch til Outback Resort

Så har me sagt takk for oss til Douglas Ranch. Eit bilete frå peisestova blir det siste frå oss derifrå.


Hytta me budde i ligg inne på ranchens område så me såg vei litt av den i går, men i dag har me vitja hovudkvarteret og køyrt eit par timar gjennom eigedommen. Biletet under er eit forsøk på å visa dei enorme viddene, men det er eigentleg umogeleg. Ranchen er mest like stor som Luster Kommune frå grensa til Stryn til grensa til Årdal, frå grensa til Sogndal til grensa med Lom. 2300 km2 mot Luster 2700 km2

 Dette er ein gard med 300 hestar og 20 000 storfe. Det er cowboyar som passar etter beista og det er dei som disponerar dei fleste hestane.
Det må også nemnast at eigaren av denne ranchen er ein av USA sine rikaste. Han er også majoritetseigar i Arsenal. Den dagelege leiaren har helikopter ståande bak kontoret  som han nyttar når han har erende rundt om i området.
 Men dei driv med mykje anna enn kvegdrift. Reklamen på ein av bilane viser det. 

No er me komne fram til eit svært turistanlegg av den aller finast sorten. Her får de to bileter. eit frå uteplassen vår og eit av hytta på avstand. Her skal me bu eit par dagar så får me komme attende til kva denne staden vil tilby oss av opplevingar.

Turen til Douglas Ranch

Her sit deler av reiseføljet utanfor lodgen vår. Me er altså kommen fram til ranchen der me skal halde til neste døgeret. I dag har me fyrst følgd Fracer Canyon fram til eit trongt hjel heitande Hells Gate. Dette gjelet har vore ein flaskehals sidan utbygginga av området kom i gang for meir enn 100 år sidan. Mest all trafikk gjekk på elva Fracer opp hit, men her kom ingen båtar forbi. 
Då jernbana vart bygd langs elva ovanfor stryket vart det bora fester inn i slette fjellet på begge sider av elva. Deretter vart det hyra inn 150 kinesarar til å dra ein elvebåt forbi. Denne vart deretter nytta til transport under jernbanebygginga til store besparelsar for jernbaneselskapet.


Dette strypet er no også ein stor turistattraksjon og det går taubane frå den sida vegen går og ned på ei fjellhylle på andre sida av elva.
Dit var me i dag og her ser de nokon bileter frå den opplevinga.

Her ser den ned på fjellhylla frå øvre stasjon.

Her er me nedkomne og ser oppatt der neste pulje er på veg ned.

No er det laksetrapper som er det viktige i gjelet. Her er det laga tunellar der laksen går i med inntak passande for fleire vassføringar.

Her får de kanskje eit inntrykk av vassføringa forbi strypet. Her er elva 50 meter djup med dagens vassføring.


Etter vitjinga i Hells Gate gjekk turen vidare oppetter dalen. Her vart det meir og meir ørkenprega. Ikkje fordi det var spesiellt høgt over havet men på grunn av turke.
Her er eit bilete teke gjennom bilvindauga som kanskje viser dette.



Til sist eit bilete til alle bubil-elskarar. Det kan vere greitt å ha med ein bil ekstra, til kortare dagsturar. Her er løysinga om du vil ha ein Jeep på slep.


I  morgon skal me på omvisning rundt om på ranchen. Me skal køyre ein to timas tur ut til utkanten av eigedommen. Deretter fortset me vidare til neste stopp, som er Outback Vernon 


NB. Det eg gav opp om storleiken på dene ranchen i siste blogg var noko beskjedent. Ranchen me er på i kveld er på 3 millionar mål, ikkje 2.

Roleg dag i Harrison Hot Springs.

I dag ligg me i ro her i bade og velverebygda Harrison Hot Spring. Biletet over er teke frå vindauget på hotellrommet vårt og om du ser ekstra nøye etter kan du finne Alice  der ein stad.

Her er eit bilete frå hovudgata. Det tilreisande, både på dagsturar frå nærområdet og overnattingsgjester som er kundegrunnlaget for næringslivet her. Heile området er fyllt opp med overnattingsplassar, butikkar og serveringstadar i tilleggg til dei fine strendene og grasplenane ned mot strandkanten. 

Det er sikker dei varme kjeldene som er mykje av grunnlaget for at nett denne staden er vorten slik ein stor utfartstad, men det er svært fin natur her også. Staden ligg i enden av ein innsjø omtrent på størrelse med Mjøsa. Her er eit bilete teke frå stranda og utover sjøen.



Dagen i dag har nokon nytta til utflukt til eit svært hageanlegg eit par mil herfrå medan dei fleste har klart seg med bading, soling og rusling etter gatene. 


I morgon bryt me opp kl 09.00 og morgondagen skal enda på Douglas Ranch. 
Ranchen er den største i Canada med ordiner drift og den består i følje heimesida deira av  "more than half a million acres" som visst nok skal gangast med fire for å få antal mål. Altså meir enn 2 millionar mål. Dei har 300 hestar på garden og ca 20 000 storfe. Kva me går til veit me ikkje før i morgon kveld, men bonden er neppe medlem av småbrukarlaget. Får håpe han ikkje set oss til mjølking.

Fyrste dag av rundturen.

Så er vår tilmålte tid i Vancouver over og me må sei hada til rom 3707 på Landmark Hotel. Som ein siste helsing (kanskje fyrst og fremst til meg sjølv) innleiar eg denne bloggen med utsynet frå balkongen vår.


I dag har me fått ein slags innføring i British Coloumbia si historie gjennom vitjing på to viktige plassar opp gjennom tidene.

Fort Langley var fyrste stopp. Dette er eit fort maken til dei me kjenner frå teikneseriar frå vår ungdom. Byggningar verna innanfor ei stengsle av ståande tømmerstokkar med ein gangveg høgt opp på innsida slik at soldatane kunne sjå over stengslet og skyta attende i tilfelle angrep.


Fort Langley vart etablert i 1827 og ligg relativt langt nede langs Fracer River som var viktig for varetransport. Herfrå vart det blandt anna eksportert laks i store mengde til "moderlandet" England.
I 1858 vart det kjendt at det var funne gull i elva Fraser og det strøymde straks til 30 000 lykkejegrar med tru på ein snarleg rikdom. Denne staden er rekna som der gullrushet langs Fracer starta.
Det var også innanfor dette fortet at British Colombia vart proklamert som britisk koloni i 1858.

Her ser de det eldste gjenverande huset her, reist i 1840 åra.


Det var sjølvsagt også hantverkarar av ymse slag busette på fortet.
Her ser de den moderne utgåva av smeden.

Dette biletet er frå der elvebåtane på Fraser la til i Yale, ein annan viktig plass i BC sin utvikling. Her vart det også funne gull og også denne staden vart forvandla frå mest ingenting til ein stad der fleire titusen gullgravarar busette seg nerast over natta.

The Pacific Railway går også forbi Yale og her er det plassert eit minnesmerke over alle kinesarane som omkom under bygginga seint på 1800 talet. Då jernbana skulle byggast vart det henta ei mengd kinesarar frå Kina for å utføra arbeidet. Tre fjerdedeler av alle arbeidarane på linja var kinesarar. Dei vart betalte med det halve av lønna til dei kvite og mange hundre omkom under bygginga. Dei som overlevde denne bygginga er rekna som grunnlaget for dei mange med kinesisk avstamning i BC. Ca 20% av befolkningen i Britich Columbia er kinesarar.

Ein annan ting som må nemnast om Yale er historiane om "Big Foot". Det er funne fotavtrykk av denne skapningen her til liks med andre stadar rundt omkring i Nordamerika.

Her kallar dei han for Sasquati som er eit indiansk navn på han.

Her har eg teke eit bilete av eit av mange avstøypingar av funn frå heile Amerika. Det var ein stor utstillingar av slike funn her i Yale.

No lir det til kveld her, klokka er snart halv tolv og det er leggetid her samstundes som de står opp neste dag der heime.

Til slutt kan de få sjå eit bilete av hovudretten eg inntok i restauranten her på Harrison Hot Spring i kveld. Den heiter:

Dijon Honey Marinated Pork Lion with a Herb Crust.

Biletserie, The green city

Eg har tidlegare skriv om den grøne byen Vancouver. På ein spasertur i dag prøvde eg å finna bevis. 

Her er resultatet. 

 

 

 

Dag 3 i Vancouver.

Frokost på på fortauskafe kl 8 om morgonen, ikledd kortbukse og t-sjorte er ikkje å forakte.


Me er ikkje komme over "jetlegen" enno så det blir lange morgonar. Kl 6 i dag føltest å vera ei naturleg tid å stå opp på ein feriedag. Men når været er strålande og utsynet frå balkongen er like strålande er det fint å sitta ute og sjå byen vakne til liv.

Her bur me. Pila viser kor Alice står på balkongen vår og nyt morgonsola.


Sidan dette blir skrive om morgonen er det gårdagen som er noko å skrive om enno. Me leigde vår eigen vesle buss som guida oss rundt i byen. Turen var både lærerik og spennande derfor vil eg skriva litt om Vancouver.

Det er gjort mykje for å gjere Vancouver til ein grøn by. Ikkje minst bostaveleg talt grøn. Sjølv om dette er ein millionby er det god plass alle stadar. Det er bygt i høgden med god plass mellom alle hus der det er rikeleg med grøntareal. Dette gjer også at det er luftig i heile byen. Svært få stadar finn vi det som ofte er vanleg i storbyar, tronge gater med trykkande varme og dårleg luftkvalitet.


Grunnlaget for dette er sjølvsagt ikkje minst at dette er ein ny by der utbygginga er planlagt for vår tid. For ca 125 år sidan budde det ca  eittusen menneskjer her. No bur det meir enn 2 millionar menneskjer i eit område som har vokse saman til ein samanhengande busetnad. 
Dette ser ein også i gatemønsteret. Eit rutemønster av snorrette gater med rikeleg breidde, der det også er bestemt kva gater som skal vera hovudgater og derfor har fått to eller tre køyrefelt i kvar retning. 
Svært få bilar er parkert i gatene og heller ikke store opne parkeringsanlegg er å sjå. Mest alle bygningane har parkering i heile kjellaretasjen og der er det nok parkeringsareal til alle ser det ut for.


Det verkar som at kollektivtrafikken også er godt utbygd. Også den er "grøn". Utanfor der me bur passerar det trolleybussar med få minuttars mellomrom og det er mykje og billege drosjar her. Også dei er grøne. Skal eg tippe på eit tal vil eg tru at over halvdelen av drosjane er av merket Toyota Prius. Altså såkalla hybridbil som kan gå på både bensin og straum.


Det er etter kva eg forstår eit krav om ein viss mengde grøne vekstar rundt alle hus. Dette er løyst på ymse måtar, sjølvsagt ofte ved å ha vanlege grøntareal rundt huset, eller terrassar, balkongar og tak som er beplanta.
I blandt kan iveren etter bladverk og co2 opptak gå utovet utsikten også, som biletet nedanfor er eit eksempel på.

Dette biletet er også teke frå balkongen vår og i bakgrunnen ser de deler av Stanley Park som må reknast som Vancouvers bypark. Den er på ca 4000 mål og som de ser ligg den på eit vis midt i byen.

Reiseliv er ein av dei største næringsvegane her og cruisetrafikk er svært viktig. Her er ei cruisehavn av dimensjonar som får det meste i Lustrafjorden til å bleikne. Det kjem over 1 million cruisepassasjerar hit kvart år.

Ei annan stor næring er faktisk spelefilmproduksjon. Mange av dei kjende "Hollywood-filmane" er innspela her. 

Det får vere nok for i dag. No dreg me på handel.

Dag 2, Vancouver

God morgon i gamlelandet. Eg skriv det slik sjølv om klokka no er 18 heime. Her er klokka 9 om morgonen  og me har nyss vore i 42. etasje og innteke ein betre frukost. Biletet over viser utsynet frå rommet vårt her me bur i 37. etasje. Under ser de utsynet frå balkongen vår

Som de ser, me bur høgt og fritt over ein særs stilig by. Noko morgondis og morgonsol inn på objektivet gjev dykk på ingen måte den same opplevinga som me får frå balkongen vår.


Det er lite å skrive om før feriens aller fyrste dag er i gang. Me har ein lang og kjedeleg tur bak oss. Me starta frå hotellet i Bergen i går kl 10.00. Turen gjekk så frå Flesland via Sola til Island. Der venta me eit par timar før turen gjekk vidare til Seattle. Der vart me henta med bilar og etter ein 4 timars biltur var me i Vancouver. 
Me ankom hotellet, som heiter Empire Landmark Hotell, i går kveld kl. 23.00.  Leggetid vart ca 24 lokal tid, men då var klokka 9 dagen etter heime og me hadde vore på reise i 23 timar.


I dag skal me på busstur rundt i Vancouver for å gjera oss litt kjende.


Eg vil prøva å skrive nokre ord kvar dag frametter. Det vil skje på ettermiddagane reknar eg med og då er det morgon dagen etter i Norge.


Stay tuned.