Dag 5, den siste dagen.

Siste dagen i vår guida fellestur i lag med 28 andre vestlendingar har me tilbringa i hovudstaden Praha. Me vert guida rundt og vist den eine gedigne bygningen føre og den andre etter. Inntrykka vert overveldande, men til å vise kva me har opplevd gjennom nokre tilfeldige bilete og nokre ord om det eg trur eg hugsar, gjev sjølvsagt ikkje på nokon måte eit rett bilete av by eller opplevingar.
Dette fyrste bilete er av Folkets Hus. På bilete nedanfor kan du sjå inngangspartiet.

 Som ein forlenging av dette praktbygget ligg ein av dei gamle byportane som fører inn til Gamlebyen.

 På veg inn inn dit passerte me denne unike kubiske restauranten. Dette skulle visst vere noko meir enn alminneleg og godt øl hadd dei i alle fall.

Så gjekk vegen til Republikkplassen. Ein stor plass midt i denne Unescos verdsarv-bydelen.

 Denne statuen  er til minne om ein erkebiskop Jana Husa som ein gong vart brend som kjettar. Sidan viste deg seg som så ofte at dette var det grunn til å angra på. Difor altså dette minnesmerket.

Deretter gjekk vegen til Parisgata. Der hadde alle verdas mest kjende designarar samla seg. Her kjem nokre eksempel.

 

 Dette navnet trur eg ikkje eg har høyrt om men det var ingen prislappa på varene så det var vel noko spesiellt med dette også reknar eg med.

 Staselege køyredoningar for å sjå byen frå eit baksete hadde dei  også.

 Byen har hatt jødiske bebuarar i 1000 år, men på 1800 talet vart dei svært dårleg behandla. Blandt anna av den grunn er eit jødisk kvarter bevart.

 Dagen vart avslutta med 2 timar i elvebåt på  elva Vltava som slyngar seg gjennom Praha. Ombord der vart også dagens lunch innteke

 Her ser de elva med elvebåtane i bakgrunnen og ein av passasjerane i framgrunnen plassert på ei av bruene, men ikkje den verdskjende. Den ligg i bakgrunnen. Ho var der også.

 Så gjekk turen til Vaclav Havel Airport. Der fekk eg sjå ein ekte Airbus A380-861 på svært nært hald. Eg har også filma at han tok av. Dette som tilleggsinfo. for spesiellt interresserte.

Så var plutseleg turen slutt. Eg veit ikkje om dette var noko for oss. Me får sjå mykje og veta mykje me hadde gått glipp av om me hadde reist på tomannshand, men det er dette med å gå etter tida heile dagen. Det passar ikkje heilt.
Ein ting var i allefall ei udelt positiv oppleving. 30 vestlendingar som stort sett hadde det til  felles då me møttest for fyrste gang søndag, det at me kun kjend ein av dei andre frå før. Alikevel følte eg at me frå fyrste dag utvikla oss til ein vennegjeng på tur. Dette gleda meg og Alice stort og me vil takka alle dykk som les dette for ein fin tur sosialt.

I morgon er det heilt andre ting som står på  programmet så med dette vil eg sei takk for fyljet til alle dykk som har vore innom her desse fem dagane våre i Tsjekkia.

Dag 4.

I går kveld fann eg ut kvar Kvikk Lunsj vert laga, kanskje. Denne kjempefabrikken til Mondelez International, tidlegare Craft Food som kjøpte opp Freia, fann eg i ei bakgate her me bur. Det får vere opptakten til dagens reiseskildring.

Det vart "en lille en" i går kveld, ved sida av halvliteren. Det er den samme varmen her, eller enda varmare. Me sat ute til kl ti, då stengde all servering her i byen, og det var så varmt at sveitten pipla frå panna sjølv då. Den lille heiter Becherivka Orginal og er ein lokal urtelikør. Eg har ein liten smaksprøve med heim om eg finn han i utsal i morgon.

Så til dagens utfart. Det vert ikkje så mykje skrive om den. Bileta får tala. Starten var i byen Duchcov og slottsbesøk.

Det var ein av dei rikaste familiane i Tsjekkia som hadde bygd det på 16 - 17 hundre talet. Som de ser var det rikleg med våpen både til krig og jakt. her

Desse enormt lange våpena vart me fortalt at vart brukt til fuglejakt. Ein kunne visst treffe dusinvis av fuglar med eit skot med desse. Eg veit ikkje, slik vart det i alle fall fortalt.

Så kom me til avdelinga for keramikk. Dette har eg enda mindre greie på, men detter skulle vere av verdsklasse.

Det hadde vore svært mange kjende folk her i hine hårde dagar. Dette er, etter som vise folk seier, hanskane til Napoleon som han sikkert gløymde att ein gang.

Men det mest spanande med slottet var at sjølvaste Giacomo Girolamo Casanova haddde budd her. I denne stolen sat han då dei fann han død 4. juni 1798.

Her er senga hans. Frå han var 60 år og til sin dødsdag var han tilsett som bibliotekar på dette slottet.

Etter rundvisninga her gjekk turen til Teplice. Der vart me omvist på eit mikrobryggeri. Det har me like fine av heime i Sogn så det skriv eg ikkje noko heimatt om. Etter å ha kjempa oss gjennom eit par timar i 40 varmegrader var det klart for buss heim til hotellet.

Då starta dramatikken. Det var ei stor bilulukke lengre framme på motorvegen så trafikken stod bom fast. Etter kvart kom det både sjukebilar,ambulansehelikopter, brannbilar og politi.

Med niogtredve grader i skuggen sat me i bussen i to timar og førti minuttar.

Så tok politiet affere og fekk personbilane til å snu og køyre mot køyreretninga til neraste avkøyring.

Det samme gjorde bussjåføren vår.

Og så dura me i vegen i gal køyrertrning medan hundrevis av trailarar stod att. Via ein omveg kom me oss til hotellet og der endar forteljinga i dag.

I morgon skal me til Praha. Der skal me vere heile dagen til det er på tide å køyre til flyplassen for heimreise. Om de får lese noko om det veit eg ikkje. Det vert i alle fall ikkje i morgon.
Då går turen til Nordhordaland og syskenbarntreff.

Kanskje det kjem nokre ord fredag?

Takk for i dag.

Dag 3, tysdag.

 Med stadig samme varme,fine veret tok me ein kveldstur ned til Elben i går kveld. Temperaturen har vore langt opp mot tredve grader til seint på kveld sidan me kom hit.
Som de ser er det normalt mykje vatn i elva her, men det skuldast sluser lengre nord der dei slepp minimalt med vatn gjennom. Nordanfor der er nivået fleire meter under normal og alle elvebåtane låg i opplag. Av den grunn vart det heller ikkje nokon båttur på oss i dag.

 Det vart derimot buss heile vegen til Dresden.

 Byen vart bomba til ikkje eit hus stod att i sluttfasen av andre verdskrigen, men svært mykje er bygd opp att slik det var.  Her er eit par vilkårlege bilete frå vår vandring.

Hovudmålet med turen var nok Dresden Frauenkirche. Denne vart bomba til berre ein steinhaug låg att i januar 1945.  I 1994, fire år etter at Tyskland var eit land att, starta oppattbygginga og i 2006 var arbeidet ferdig. De kan sjå dei mørke steinane er orginale steinar plukka frå ruinane medan dei lyse er nye.

Slik se kyrkja ut inni.

 Etter kyrkjebesøket hadde me ein god time til lunch og her er nokon bileter frå vår ferd i Dresden på eigahand.

Me avslutta dagen med lunch på serveringstaden merka med raud kryss nederst til høgre. Sjølve måltidet vart innteke innandørs, men eg kunne ikkje dy meg for å vise det staseleg nabolaget vårt.

Så gjekk turen i drivande fart heim att til Hotel Lev. Undervegs låg temperaturen på mellom 34 og 38 grader heile vegen så i bygatene har det sikkert vore over 40 grader.

No er det middag kl 19.00 Deretter avslapning og kanskje "en lille en"  til den danske guiden si ære.

Takk for i dag.

Ut på tur dag 2.

I går kveld var me ein liten tur rundt i byen her me bur og i ein park fann me desse sitata. Som de ser har Henrik Ibsen toppa ei grei rekke likemenn. Eg prøvde meg med Google oversetter og det går som de sikkert veit ikkje alltid like bra. Her er resultatet: "Hunden må aldri ha på seg sine beste bukser når han kommer til kampen for sannhetens frihet." Kanskje kan kveldens quiz der heime vere: Hva var det Ibsen eigentleg skreiv.

 Dagens utfart gjekk fyrst til nabobyen Litomerice for å beskue ein stengd katedral. Deretter bar det ut på bygda til omvisning og vinsmaking på vingard.

 Seks ymse vinsortar, dei fleste kvite, fekk me ein smak av før og under lunchen som var av villsvin. Desse flaskene var ikkje på bordet¨. Dette var levningar frå vinproduksjonens storheitstid under Sovjet-tida.

 Så nokre bileter for dei spesiellt interresserte. Eg likar å oppsøke gravplassane der eg fer på ukjende stadar. Dette er største av fleire i småbyen Lovosice som me bur i.

 Den mest arealeffektive delen såg slik ut. Det verka som at det er vanleg med kremasjon her for dette er alle urnegraver.

 I dei fleste stadar i verda ser ein også forskjelen på "fattig og rik" svært tydeleg på slike stadar. Her er staden for dei menige.

 Medan slik ser det ut der dei minnast dei velståande.


Medan nåkon fåe får ein heil liten kyrkjegard for seg sjølve.


Men sjølv dei er avhenginge av etterkommarar med vilje og evne til å halda minnet i hevd.

 Til sist eit bilete av ein ung kar som har teke vare på eit bilminne frå kommunisttida. Polski Fiat kalla me dei. Kanskje nokon av dei bilkunnige kan fortelje noko om dette ikonet av ein bil.

Eigaren fekk i alle fall tommel opp frå meg og det likte han.

I morgon er det tidleg opp og kanskje båttur på elva. Det har vore turke i fleire år her og vasstanden i elva Elben er så låg at det kanskje ikkje let seg gjere i morgon. Korleis det går skal de få vete i morgon kveld.


Takk for i dag