Takk for føljet på vår siste dag.

Sjølv om ikkje allt vart som ein kunne ynskje så vart eit overordna mål oppnådd tidleg i opphaldet vårt i Puerto Rico i år. Me har vore på Norskeplassen.
Men altså, det har vorte litt for mykje snåring og hosting denne gongen. Mest har deg gått ut over meg men Alice har heller ikkje heilt sluppe unna. Likevel har me vel opplevd det me var ute etter. Me har lege på solsenger i timevis og kjendt sola steike, me har gått turar rundt i nærområdet og opplevd den samme varmande sola og me har hatt trivelege samver med meir eller mindre tilfeldige kjendtfolk me har treft her nede.

 Me har opplevd Puerto Mogan i det sola går ned og tussmørket kjem.

Me har opplevd to versjonar av Elvis. For ordens skuld, begge var falske fordi originalen døydde den 16. august 1977, på min 25 årsdag.

Me har ete godt og drukke godt. Ein dag måtte me klaga litt på oppvartninga. Det som ikkje vart med i den reportasjen var bordpynten. På denne planta var allt som heiter røter forlengst rotna og tørka bort og desse tre blada stod og lena seg mot pottekanten.

Då  står det berre att å takke for oss. I morgon kl 13 kjem bussen og hentar oss. Me vil takka alle som har vore innom denne bloggen desse to vekene me har vore i syden. Det er utruleg stas å sjå at folk finn det interessant å lese det me skriv.

TAKK FOR I ÅR.