San Fernando sitt bedre strøk.

I dag har vore ein kviledag på sett og vis. Derfor vil eg visa dykk nokre bilete frå ein tur eg gjekk opp dit lokalbefolkninga bur. San Fernando heiter det der og dei gatene eg viser bilete frå er det finaste strøket. Som det fyrste biletet viser er dei ikkje redd for å legga nokre timar ekstra murararbeide i husa sine. Allt her nede er murt eller støypt og svært ofte er det belagt med stein av ymse fargar.
Det som ikkje er belagt med stein er måla, og då er dei ikkje redde for å bruke fargar. Rosa er ein av yndlingsfargane her. Etter det erfaringane eg har heimanfrå kan det tyda på at det er dei aller yngste i familien som får velja farge på husa.

På veg heim kom eg over denne snertne lastebilen. Bilmedrket Smart er det ein heil del av her nede, både den vanlege me ser heime i blandt og ein slags sportsmodell. Dette kan vel sjå ut som lastebilutgåva av same bil.

Til slutt nokre ord om livet her nede. Gårkvelden vart lang. Me trefte nokre Årdøler som lokka oss til ikkje å dra heim kl. 23 som vaneleg. Me vart derfor sittande på ein norsk bar som heiter Naboen til langt på natt. Når det gjeld bilete frå den tilstelninga viser eg til Facebook.

I dag har vore den finaste dagen så langt når det gjeld vær. Knallblå himmel og steikande hete så sjølv Alice måtte trekka inn i skuggen til slutt.

I morgon blir det båttur til Puerto de Mogan om allt går etter planen.