Den siste dagen under palmene.

I dag er det innspurt på allt. Min form for innspurt vart ein spasertur gjennom området der lokalbefolkningen bur. Storparten bur i blokker medan dei "rike" bur i fint fråseggjorde einebustadar i lokale "holmenkollåsar". Eg veit ikkje kvar på rangstigen dei befinn seg dei som bur i slike hus som de ser nedanfor her.

Det er ein del som bur slik. Men som de ser er det ikkje noko å sei på bilpark og parabolsamling på taket. Det verkar for at folk flest tradisjonellt ikkje er særleg opptekne av korleis dei har det rundt seg heime. Dei nyttar ikkje mykje tid heime heller. På fritida er dei mykje ute, gjerne på ei lokal kneipe.

Heimturen frå forstadens bakgård la eg innom den lokale Dacia-forhandlaren. Det visar seg at det går ein heil del slike bilar her nede. For den som ikkje allt veit det er Dacia ein billigversjon av Renault produsert i austeuropa ein stad. Dei hadde ingen Dacia på lager men mange Renaultar. Dersom du lurer kva ein Dacia er kan du sjå bakenden på ein Dacia Duster DcI på den fyrste bloggen min i år.

Men Renault hadde dei i utstillinga. Her er ein av dei, ein Renault Megane 1.4 Tce 130 cv .

Tipo carburante: Gasolina.  Prisen på denne bilen er like under 200 000 kroner.

Ein ny småbil kostar ca 80 -100 000.

 

Drivstoffprisane er også å leva med for oss med norske lønningar i lommeboka. Diesel til vel 7 kroner literen med dagens kursar og bensin i underkant av 8 kroner.

Som før nemt, dette er siste feriedagen vår. Den skulle nyttast til allt anna enn soling, men då dagen kom med skyfri himmel vart det soling i dag også. Fyrst på bassengkanten rett etter frukost medan, som de ser, no er vi komne til innspurten heime på terrassen. Ein blir aldrig så brun at ein ikkje kan bli enno litt brunare. Og så er det kanskje lenge til ein kan sitte slik heime.