Trist laurdag

 I går kjøpte eg meg nytt kompaktkamera. Derfor dette klassiske biletet. Dette motivet er vel standard på dei fleste minnekort som forlet Playa del Ingles men altså, dette er teke i dag. Det viser stranda frå hovudnedgangen og vestover mot Maspalomas. Utanfor odden de ser er det ei omlag like lang badestrand ut til el Faro.

 Noko relativt nytt ser ein når ein snur seg den andre vegen, mot San Augustin. Der er stranda utvida monaleg. Der er det bygd fleire moloar slik at sanden vert liggande. Bak kvar slik molo slepp ein også fri havdønningane så dette er vorte populære badeplassar, ikkje minst for barnefamiliar.
Dette var litt oppdatering for dykk som er kjende på desse traktene, men ikkje har vore her på ei tid.

 Det er mange måtar å tjene til livets opphald på her. Dette er ein av dei. Å kle seg ut, og agere som ein statue. Det er som regel meistarleg gjort. Dei står dørgande stille i timevis, berre avbrote av ein liten høfleg gest kvar gong det kling av myntar i kassa framfor dei. Eg tok meg den friheit å gå verkeleg nær innpå for å konstatere at det verkeleg er liv i sjørøvaren.

Eit bilete frå min og KA sin rasteplass i San Augustin i dag, der me set og speida utover det uendelege havet får vere avsluttninga i dag. Me har nyss fått den triste meldinga om at ein god ven og jamnaldring har forlete tida vår dette siste døgeret. Det seiest ofte at "havet, døden og kjerleiken" skal romme allt i livet. Kanskje er det også slik om ein let det uendelege havet representere jorda vår. Det er trass allt slik at over 70%  av jordkloden er nettopp hav.