Fredagsbloggen

I går kveld gjekk turen til Puerto Mogan. Me var fire i lag, tre damer og eg, så det gjekk ikkje lenge før fleirtalet hadde funne fyrste stoppestad.  Om det vart nokon handel er eg usikker på då eg for det meste holdt meg ute.

 Ein liten tur inn i døra våga eg meg forresten og der såg eg at damene hadde samla seg rundt ei skohylle. Dette var vel for så vidt ikkje så underleg, men skomerket var nytt for meg.  BIRKENSTOCK er visst det nye,hotte innan sandalar for tida. Eller er eg heilt på viddene?

 Etter handlerunden var det endeleg klart for matøkt. Denne hyggelege mannen ynskte oss vel møtt og fann passande bord til oss. Kvitvin og øl vart bestillt før menyane vart tekne fram for finlesning.

Det vart biff på meg. Entrecôte skrivest det visst på fransk og eg har i ettertid lese meg til at det skal vera det møyraste kjøtet på storfeet nest etter indre og ytrefilet. Dette fann eg på wikipedia men har altså ikkje peiling sjølv. Godt og møyrt og heilt passeleg steikt var det i alle fall. Damene valde frå sjøens delikattesser.

Sidan vart det barrunde der damene valde ein slags jordbærdrink medan eg valde det vanlege, ein veterano.

No var mørket komme over bygda og hamna. Det er stadig fasinerande med den liggande månen. Det var på tide å finne busshaldeplassen og komme seg på heimtur. Etter ein heseblesande spurt rakk me heldigvis siste bussen heim med god margin.

 Meir heseblesande skulle det bli. Det viste seg at me hadde fått bussjåføren frå helvete til å køyre oss heim. I fyrste svingen miste ei jente på setet bak oss taket og rauk over midtgangen og opp i fanget til reiseføljet vårt. Heldigvis var det ei retteleg lettvektar så det skjedde ingen skade. Alle lo hjarteleg unnateke jenta som forsøkte å gøyme seg så best ho kunne bak kompisen sin.

Etter dette lærte alle at her var det om å gjere å halde oss fast. For det gjekk frå galt til verre. Ei slik køyring har eg aldri vore med på. Med lyset på blend, så dårleg at det var knapt eg såg lyset på asfalten gjekk det så det kvein i alle svingar. Ei giring og gassing så det var mest eit under han ikkje kvelva heile bussen. Ei dame i setet framfor oss sag samankrøkt med andletet i fanget heile turen. Ho våga ikkje å sjå opp før bussen hadde stoppa.

Eg trøsta meg med at dette vart berre denne eine turen for oss. Sjåføren hadde heilt sikkert overlevd ei rekke slike turar.


I dag har eg halde meg ved "teltene". Veret er strålande. I ein lun men skuggefull krok på terrassen var det for litt sidan 28 grader.


Takk for i dag.