Det er sent, det er sant, men hva så.

Her har eg teke bilete av arbeidsplassen min ein sein torsdagskveld.

Som nemd i den forrige bloggen har me ein stor dag på Laurdagen. Minstemannen vår, han Petter skal gifte seg med ho Marianne.

Som far, og med hang til å ta ordet i dei fleste foramlingar,sikkert for mange og for ofte, var det opplagt for meg frå fyrste stund at då skulle eg halda tale.

Talen vart til på ein halv times tid nede på Playa del Ingles, etter det er det berre gjort finpussingar.

Det eg har site med i kveld er å førebu meg til den "visevertrollen" eg skal ha laurdag.

Dette skal bli ein svært stilfull fest, samstundes som det skal vere ein feiring der alle trivest. Stilfull fest er ikkje mitt fag eigentleg så dette må eg læra meg og det er det eg gjer i natt.

Korleis skal eg gjera mitt for at stil og formalitetar skal haldast, samstundes som me enkle lustringar som gjester føler oss avslappa. At gjestene ikkje fryktar så mykje å gjera noko galt, nytta feil glas, ta feil bestikk, at me ikkje klarar heilt å slappa av og kosa oss.

Kva skal eg sei i dei ymse situasjonane der eg på førehand veit eg skal sei noko. Korleis og kor mykje skal eg ta ordet undervegs.

Dette vart visst mest indremedisin for meg sjølv, men sidan du er kommen hit du også så har du sikkert lese resten også så eg får berre sei årsak og god natt.