Bryllaup

Nokre ord om den store dagen laurdag 04.04.09.
Som far til den eine brudgommen hadde eg den æra å få sei nokre ord frå vår familie.
Det eg sa mynta på begge brudepara, siste delen av talen min tek eg meg den friheit å legga ut her:

Til dykk alle 4 vil eg sei føljande:
De har no eit heilt liv føre dykk. Nytta dagane godt. Det kjem både gode og mindre gode dagar. Det har presten sagt til dykk i dag, så då må det vera sant.
De har frå den dagen de innsåg at de var eit par på eit vis, byrja å utvikla banda mellom dykk. I dag har de fått offentlegheitas stempel på det. Det betyr ikkje at banda er ferdig utvikla. Dersom de utviklar dei rett vil dei fortsetta og bli sterkare etter som tida går.
Det er ikkje farleg om de rykker litt i banda. Det er fyrst når me har rykka og drege litt i banda at me veit kor sterke dei er og stolar på dei.
Og, som me veit, om me strammar litt i ein knute i blandt blir han berre verre å få opp.
Det er når me slepp etter i staden for å lita på fortøyninga eller løyser på knutane det går galt.

Til slutt eit lite visdomsord som ingen ungdom skjønnar men som eg aldrig har høyrt at nokon har klart å motbevisa eller unngått at skjer.

Sitatet er omlag slik:

Det er en katastrofe
at man må bli gammel for helt å fatte
at livet er kort.