Dag 12, det nermar seg heimreise.

 

Dagens tur gjekk gjennom  San Fernando med  nederste del av Barranco de Fataga, som eg trur er Fatagadalen på norsk.

På min veg gjekk eg forbi dette bygget. Som de ser, det er mykje spansk ein forstår sjølv om ein ikkje kan språket. Dette er senteret for vaksenopplering.

Det er eigentleg ørkenområde her. Difor krevst det å ha vatn tilgjengeleg til ei kvar tid. Dei er egentleg ikkje sparsame med vatnet. Det vert for eksempel brukt mykje til vatning av vegetasjon som dei held i live og fin. 

Her nermar eg meg målet mitt for dagen. Dette er ein betongfabrikk, blanderi, og sandtak.

Meininga er å gå heilt ned til blanderiet og så ta denne vegen i dalbotnen attende.

Og her er eg undervegs. Eg ser føre meg at eg treff busetnaden att ein plass mellom San Fernando og Maspalomas.

Dette med kryssing av motorveg er lettare her enn sist eg gjorde det på veglause plassar. Her føl eg den store, men som oftast turre, elva som endar i det vesle vatnet rett ved stranda nede ved fyret. 

Denne gongen var vegkryssinga rett så enkel.

Men eg var langt frå kommen til busetnaden for det.

Her er fyrste teiknet på at eg snart er kommen til gater og fortau att. Noko halvferdig ser det  ut som dette byggverket og bakgarden.

Eg finn vegen rundt trur eg. Det er noko spesiellt med dette med ryddigheit her. Inne i bygatene er det svært ryddig. Det er knapt eit rusk å sjå, men når ein kjem ut langs vegane det ikkje bur folk, då ligg det flasker, boksar, og sekker med rusk og rask over allt.

Her er bygget frå framsida. Det viser seg at eg kom ned ved sida av det som i gamle dagar var kjøpesenteret heilt vest i San Augustin. Det var også her det var  lokal marknadsplass, kvar laurdag trur eg.

 

Byvandringa heim gjekk gjennom bustadblokkene som lokalbefolkninha bur i.

Her kan dei tilby det meste av kroppslege reparasjonar ser det ut til.

Og meir bustadblokker.

Kjære ordførar heime i Luster. No ser det ut for at det let seg gjere å få rimeleg veg, betre enn i dag, heilt frå Nes til Høyheimsvik. Då tykkjer eg at me, i kompansasjon for vår smålåtenheit der, kan få oss ein slik rundkøyring ein stad. No sommarstid er det vel Skjolden som er mest urbanlik så kanskje me skal legge den der.

Kveldens siste måltid var eit sjansespel vil sikkert mange seie. Ein regel som ofte vert brukt er å velje ein serveringsstad med mange gjester, der har dei som regel god og trygg mat. I kveld valde me Skansen, ein svensk restaurant med mykje folk og mykje liv i gamle dagar. Då me kom inn sat det eit par der frå før. Eg tenkte, eller kanskje håpa, at det er tidleg. Snart strøymer det på med folk. Me valde kvar vår pastarett og den var ingenting å klaga på. Den vart innteken med oss to og to servitørar i lokalet. Me vart mette og servicen var rask og god. 

Etter Skansen-besøket gjekk turen til lågaste nivå her på Yumbo-senteret.

Der vart det ein Mojhito og ein Jägermeister. 

No er det torsdag og fredag att. Laurdag klokka 12 kjem bussen og hentar oss.

Takk for i dag.