Fredag, nest siste dagen.

De er vel kommen i påskestemning heime, no som mange av dykk har starta påskeferien. Her er dei ikkje mykje påskestemning. Me har hatt nok ein dag med strålande ver.

Eg og KA har gått stranda på langs i dag. Her ser de folkehavet som var ute i samme ærende som oss i det me svinga ned i sanden. På biletet under hadde me gått eit kvartes tid, men som de ser, det har ikkje monna mykje.

 Her er me komne omlag til odden, for dei som er lokalkjende. Biletet er teke attende mot Playa del Ingles.

 Me hadde lite tru på at me kom oss helt til fyret då stranda er mykje utvaska etter stormen som var her for 3 veker sidan. Alikevel var det heilt greit å gå den fyrste beten etter at me hadde runda odden.

 Etter kvart vart det meir og meir steinete og KA, som ikkje hadde utrusta seg med utmarksko slo etter og venta ei stund medan eg gjorde ein siste rekognosering. 

Med brukande joggeskor var det heilt fint å gå heile strekninga. Her ser de hotella rundt fyret. Her snudde eg og returnerte til ein ventande turkamerat i sanddynene lenger ute. Oftast går me heilt til endes og landevegen heimatt, men i dag gav me oss altså og tok samme vegen heimatt. Om ein reknar trimeffekten er det ein lengre tur dette enn om me hadde gått vegen.

Nokre ord må også skrivast om i går kveld. I reisebrevet på Radio Luster i kveld fortel eg kor vanleg det er å treffe på kjendtfolk her. Me drog på måfå til Puerto Rico i går kveld. Me har hatt kontakt både direkte og inndirekte med mange som har vore i Puerto Rico i det siste, men alle me visste om er dregne heim, Me sette oss opp i høgden over handlegata for å innta ein middag. Me hadde ikkje før fått maten på bordet før Alice seier: "Der nede fer han Svein som du kjenner. Han fer inn på ein restaurant".
Eg hadde augekontakt med dei medan eg åt opp, sidan bar det trappa ned for å helse på. 
Det utarta seg til ei hyggjeleg samkomme rundt eit bord og med noko godt på bordet, til seine kvelden. Nok ein vellukka kveld med tilfeldige lustringar rundt eit bord rett utanfor afrikakysten.

"Dr livingstone I presume?" sa vel Henry M. Stanley då han fann den han leitte etter i Afrika. Like lite overaska han som oss, men han hadde vel noko meir flaks som traff på kjendtfolk enn oss.

No er det berre pakkedagen att så no lakkar det mot snø og kulde.