Adiós y gracias por nosotros

Adiós y gracias por nosotros er spansk og betyr adjø og takk for oss. Det er det vel verd å starte siste reisebrevet med. Me føler verkelg at me vert hjarteleg godt mottekne her. Rett nok er heile byane her sør på øya oppbygd for å ta mot og oppvarta turistar 24 timar i døgeret. Alikevel er det imponerande korleis dei fastbuande godtek og etterlever at dei tilreisande overta heile samfunnet her.
Ikke berre godtek dei det men dei yter også ein framifrå service i dei aller fleste situasjonar.

Ein ørliten takk-for-oss biletreportasje får vere avslutninga på denne reisebloggen.

 Eg vel å starta på stamkafeen vår. Det ikkje allverden til lokale, eit segldukstak mot sola og ein glasvegg som kan attlatast etter behov når vind og sanddrev gjer det utriveleg ellers. 
Stolar og bord der allt som er ledig er ryddig og reint. Kelnarar som serverar oss det me vil ha utan at me treng letta oss frå stolen. Rett og slett akkurat slik som alle andre slike restaurantar, men denne vart no ein gong vår i 2003 og det har me etterlevd fram til no.

Trekkspelaren som sit på sin faste plass i trappa opp frå stranda til promenaden lyt representera alle dei som har vanskar med å finne eit levebrød her. Han fekk ein skjerv hos oss også.

 Så eit blete av terrassen vår. Langt utpå ettermiddagen den siste dagen har sjølv soltibedaren trekt inn i skuggen.

 Eit par bileter som viser den næraste utsikta vår som no blir borte i eit år. Eit bilete av rekka med naboar der alle har trekt i ly bak betongveggene sine. Biletet under er i retning bassenget der palmer og seder susar i staden for bjørk og gran.

Slik er utsikta mi no når eg sit og skriv dette. I morgon klokka 9 kjem drosjen og hentar oss for å frakte oss til flyplassen. Berekna landing på Flesland i Bergen er ca kl 18.00.
Så står berre bilturen heim att. Truleg før midnatt er me heime att og måndag kl. 07.00. er det innstempling til kvardag på LMI.

Takk for i år til dykk i gjennomsnitt vel hundre som har vore innom dageleg.