Mandag på playa.

"Og her er den meir beskjedne og sikkert nytilsette. Det verka som at ho steig i gradene medan vi var der, frå den som rydda og bar inn mat til å ta mot kundane og til å ta opp bestilling."

Dette biletet og biletteksten er frå siste dagen vår her nede i varmen i 2010. Dama er kelnar på stamkafeen vår med 4 års ansinitet, medan eg og KA har vore trufast innom her dei fleste feriedagane våre i elleve år.

No, tre år etter er det tydeleg at ho er den som har styring med det meste rundt borda.
Som dei trufaste kundane me er vart me ynskt velkommen på eit vis som tydeleg gav til kjenne at me var attkjende.  

 Staden heiter Long Beach og ligg heilt nede ved stranda like ved hovudtrappa ned i sanden.
Det er ikkje nett noko luksusbygg dei held til i med restaurantdrifta si her, men triveleg er det å sitte ute i skugge for sola. Me vel alltid eit bord langs vindaugerekka mot stranda. Som de ser under er det ikkje noko å sei på utsikta.
Her kan me sitje i timar å sjå utover det vide havet.

 Eit bilet av menyen vår må det også bli plass til. To slunkne glas med serveza og eit lite bidne med nok salt er allt me treng for å trivast. 

No ventar me vitjing frå nabobygda. Det kjem snart ein delegasjon lustringar til oss så i kveld skal me mora oss ut i dei små timar.

Været er stadig fint. Ikkje steikand sol heile tida, men nok til at ingen klagar.