Tysdag og nedtellinga startar snart.

Gårdagens dukhandel gjekk i vasken. Det er den "triste" meldinga frå vårt besøk på Spisestua. Han Antonio hadde gått tom for hekla 90x90 dukar og var ærleg lei seg for det. Men det er lys i tunellen. Han skulle skaffe to dukar til i kveld. Då ber turen nok ein gang til samme serveringstaden for å avslutta det lenge planlagde innkjøpet.
Men turen var ikkje heilt bortkasta. Me fekk oss ein god middag, kyllingspidd for min del. Me kom heim med nyinnkjøpte smykker til damene og eg kjøpte meg ei klokke.

I dag har me vore late. Ingen organisert utfart så langt i dag, men eg tok meg ein roleg rusletur til San Fernando der lokalbefolkningen bur. Me bur like i utkanten av det området. Det er berre ein firefelts veg med gangbruer over som skil oss. Biletet over viser typiske bustadblokker av nyare dato.

Den eldre busetnaden ber preg av å ha komme opp noko tilfeldig og er etter kvart vorte utvida både i høgde og bredde etter behov. Kanskje ikkje etter arkitektar sitt ynskje, men idyllisk på sin måte.

Her er eit eksempel frå det ein kan kalle rekkehus av aller nyaste type. Desse har både store og romslege inngangsparti i forhold til den eldre bebyggelsen, men når bilen også nermast er vorten familiemedlem og ikkje kan settast att på gata blir det ikke mykje plass att.

På min veg passerte eg også ein bensinstasjon. Som de ser er drivstoffprisane absolutt å leve med sjølv om vekslingskursen ikkje er i vår favør for tida. Med minibankkursen lagt til grunn er literprisen på diesel kr 9,00 og 95 oktan bensin kr 9,25.

Det er ikkje berre me turistane som har tilgang til symjebasseng. Dette anlegget kom eg forbi på min heimveg. Må vere fint å bu på ein stad med utandørs symjeanlegg like rundt hjørna og sommar heile året.

Som me alle veit er det nedgangstider i Spania for tida. Det syner også her. Dette er av dei oppslaga som er mest å sjå på leiligheitar og butikklokaler rundt i San Fernando for tida. Det eine betyr til salgs og det andre til leige. 

På heimveg kom eg over denne koselege meldinga på ein "gradestokk" med ei bumaskin av aller største merke som bakgrunn.

Eit og anna morosamt reklameskilt kjem ein også over på sin veg. Dette henvender seg sikkert ikkje fyrst og fremst til eit norsk publikum.

Så var turen over og eg nerma meg vårt eige vesle krypinn og der var allt ved det gamle. Om eit par timar set me kursen mot Spisestua for nytt forsøk på dukhandel. Korleis det går skal de få høyre i morgon.