Eit værbilete opnar dagens rapport. Som de ser, været er ei å klaga på. Det er lenge att, me har berre opplevd 3 av 14 dagar enno, men me har enno ikkje sett ei einaste lita sky på himmelen.
Gårdagens spasertur gjekk i retning San Augustin. Vel oppe på kanten frå strandrestauranten vår er utsikten så fin at det vert teke eit bilete mest kvar gong me fer forbi. Dette er sikkert Gran Canarias mest publiserte fotomotiv.
På veg utetter strandpromenaden dukkar det til tider opp eksotiske fotomotiv. Vegetasjonen her nede er sjølvsagt svært ulik heime.
Også her eit motiv som er presentert fleire gonger her opp gjennom åra. Dei mest imponerande sandslott bygde rett i nærleiket av der folk ferdast. Inntekta til desse karane er milde gåver kasta ned på eit pledd dei har lagt ut for formålet.
I enden av spaserturen vår stod det fire representantar for det synlege politi. Det er mykje politi å sjå på patrulje rundt på dei stadane turistar ferdast. Slik som desse som trillar sakte og roleg rundt på turstiane på sine stillegåande scooterar. Då er spurde om eg kunne få eit foto av dei var det straks sí señor og deretter oppstilling i myndig, karsleg positur.
Tryggleikskapande karar som ikkje er sentralisert inn bak eit skrivbord i Las Palmas. Kanskje ikkje like robuste som elefantane i Afrika men spenstig og mjuk nok til å gjera jobben sin.
Kvelden vart avslutta på Naboen der denne karen underheldt oss til uti dei små timar. Biletet er ikkje av dei beste men de kjenner vel att Ole Ivars sin vokalist som eg ikkje kjem på namnet på, men moro var det lell.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar