Dag 11. Me lengtar litt heim.

Eg veit ikkje om det er heilt lov å sei det, men no er me litt leie og lengtar heim. 

Men eg får ta meg i saman og skrive nokre ord om korleis me har det likevel. Fredag var me på denne restauranten og åt middag. El Rancho heiter den og ligg i kjellaretasjen på hotellet Maritim Playa, rett over gata for Kasbah for dei som i blandt er på desse trakter og treng eit tips.

God mat og hyggjeleg stad å vere.

I går, laurdag, drog me til Puerto Rico. Me tok bussen og der er det enno munnbindpåbod. Men kva gjer vel det når ein kler det så godt. Eg ser ut som ein røynd hjernekirurg og har sjefssjukepleiaren ved mi side.

Som regel er bussane stappande fulle, gjerne med ståplassar på store deler av turen, men på akkurat denne ruta var det god plass.

 

Som regel er det for å treffe kjendtfolk heimanfrå me dreg ut hit, men i år veit me ikkje om nokon kjenningar som er her samstundes med oss. Det kan vere det same også, for det er mykje finare her seinare på året. Når mars månad er kommen kjem me ikkje langt på senteret her i 20 tida om kvelden før ein eller annan kjenning er å sjå (og høyre 😂).

Me desse blomane i Puerto Rico seier me takk for i dag, så kjem det nok ein blogg til men neppe før på vår siste heile dag her nede, som er tysdag.