Reiseblogg dag 9, etter ein rangel.

 Gårdagens innkjøpte brunost fekk eg også etter kvart smake på. Som regel når eg er på reise, sender eg heim til venner og kjende eit bilete av eit glas med te og ein etterlikning av Lustrabui sine kanelsnurrar. Kanelsnurr har eg ikkje sett her nede så krisprolls med brunost og min nye hatt pent dandert i bakgrunnen får gjere nytten. Teen servert i min eigen nyinnkjøpte kopp.

 Fyrste delen av kvelden oppheldt me oss i ein buss som var eit kvarter etter  ruta. Det gjekk fort og effektivt utover mot Puerto Rico, men eg er ikkje så redd som det ser ut for på biletet. Det er vanskeleg å strekke seg så langt at ein får med allt ein vil på biletet samstundes som ein ser komfortabel og avslappa ut.

 Den sers hyggjelege bordseta med 8 lustringar rundt bordet får de ikkje sjå noko frå. Det tilhøyrer privarlivets fred kva me åt og drakk og praten hadde uansett ikkje vist på bilete.
Men ein selfi av to svirebrør i det me fordelte taxiar mellom oss og gav oss på heimveg vert med dette servert dykk.

PS Det vart ingen rangel. Me var heime til midnatt.

 Vårt late liv her nede har i dag innehaldt ein tur på stranda for å kjøpe tiltrengde tekstilar. Me la vegen ned slik at me fekk siste resten av turen på strandpromenaden.

 For resten, på denne delen heiter det vel berre promenade då  den går på oversida av både bebyggelse og varig verna sanddyner.

 Det har vore ein del fotografering og skriving om palmer i denne bloggserien. Denne fekk vere med i dag rett og slett fordi den såg pjusken ut. Kan det vere at palmefrisøren har teke vel mykje for ein gong skuld. For øvrig menar eg at ein lustring på farting til der "palmer og seder susar, i staden for bjørk og gran"  må få melda heim att om kva han ser.

 Dagens helsing heim vert avslutta med to bileter frå der dei fleste finn vegen når dei oppsøker sandstranda.

Takk for i dag